واقع‌بین شدن اصول‌گرایان در آستانه تشکیل دولت جدید! | چه کسانی وعده «معجزه» دادند؟

به گزارش گروه سیاسی قرن نو؛ دو ماه پیش، وقتی صف نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری شلوغ و شلوغ‌تر می‌شد، هشدار خیلی از کارشناسان و حتی جریان‌های سیاسی یک چیز بود؛ کسی وعده «معجزه» ندهد. مخالفان دولت اما می گفتند این خواسته از روی «ناتوانی» این افراد است نه «واقع بینی» آنها. این طیف‌ها معتقد بودند که حتی در همین شرایط هم انجام معجزه ممکن است. همین طور هم شد که لیست بلند و بالایی از وعده های انتخاباتی آنها جلوی چشم مردم قرار گرفت؛ از حل سه روزه مشکل بورس گرفته تا دادن یارانه 450 هزار تومانی و اعطای تسهیلات 500 میلیون تومانی به زوج های جوان.  

این وعده‌های رنگارنگ البته یک شبه مطرح نشده بودند، پشت آنها 8 سال حمله به دولت روحانی بود. دولتی که می‌گفت درگیر بزرگترین جنگ اقتصادی و سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ است اما مخالفانش اصرار داشتند هر آنچه از مشکلات در داخل کشور وجود دارد به «پاستور» بر می گردد؛ یعنی جایی که اگر زمام امورش در دست آنها باشد همه چیز درست خواهد شد. آنها اسفند 98 هم با همین شعار بهارستان را فتح کردند اما وقتی در سال اول فعالیت‌شان شعارهای اقتصادی آنها به جایی نرسید، گفتند مجلس بدون همراهی دولت کاری نمی تواند بکند. 

حالا فقط یک ماه دیگر دولت دلخواه آنها روی کار خواهد آمد. اما خیلی زودتر از روی کار‌آمدن این دولت گویی مساله «معجزه»ای که وعده داده می شد تمام شده و اصولگرایان رو به واقع بینی آورده اند. کم کم این زمزمه که نباید توقعات از دولت ریسی را بالا برد از گوشه و کنار این جریان شنیده می شود.

هفته قبل سید رضا تقوی، رئیس مجلس یازدهم با اشاره به پیچیده بودن شرایط کشور گفت: اینطور نیست که بعد از مراسم تنفیذ رئیس‌جمهور منتخب همه مشکلات کشور حل شود. حجت الاسلام حسین ابراهیمی عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت هم روز 7 تیر به خبرگزاری مهر گفت: مشکلات اقتصادی در کوتاه مدت حل نمی‌شود و دولت سیزدهم کار سختی دارد. همان موقع اقبال شاکری، نماینده تهران هم اظهارنظر مشابهی داشت و تاکید کرد: روحانی در دولت یازدهم وعده‌های ساده‌انگارانه مبنی بر حل مشکلات کشور در مدت ۱۰۰ روز ارائه می‌داد که هیچ گاه این وعده‌ها عملی نشد. دولت سیزدهم نباید چنین وعده‌هایی را مطرح کند. خبرگزاری تسنیم هم روز 7 تیر در گزارشی برای توصیف سخت بودن کار دولت رئیسی تاکید کرد که «بزرگترین چالش دولت سیزدهم این است که پولی در بساط نیست.» سایت الف هم در همین رابطه نوشت که «آقای رئیسی معجزه نمی خواهیم فقط امید را زنده نگهدار».

از این دست اظهارنظرها در این روزها کم نبوده و البته می توان پیش بینی کرد که حجم آنها در روزهای آتی و خصوصا موعد معرفی کابینه برای گرفتن رای اعتماد، بیشتر هم بشود. حرف هایی که امروز اصولگرایان و حامیان انتخاباتی رئیسی درباره سخت بودن شرایط و دشوار بودن مسیر پیش رو می زنند حرف کاملا درستی است. توصیه آنها به اینکه توقع از دولت آتی نیز نباید بیش از حد بالا رود و ضرورت دارد در یک سطح واقع بینانه بماند نیز حتما یک توصیه منطقی است. اما سوال این است که چه کسانی در ماه ها و سال های پیش از برگزاری این انتخابات توقعات را بالا بردند؟ چه کسانی مشکلات کشور و موانع آشکار تحریم را بهانه شعارهای پوولیستی خود کرده بودند؟ مگر در همین دوره و خصوصا پس از خروج آمریکا از برجام، بخش زیادی از کارشناسان و همینطور طیف های اصلاح طلب و اعتدالی بارها تاکید نکردند دادن طرح برخی از شعارها و مطالبه سازی ها در جامعه با واقعیت کشور انطباق ندارد؟ در مقابل چه کسانی بودند که می گفتند بدون نفت و بدون روابط بانکی خارجی و در شرایط جنگ اقتصادی می شود کشور را به صورت عادی اداره کرد؟ کدام جریان شعارهایی مثل «لامبورگینی ایرانی» یا امثال اینها را می دادند؟ 

نگاهی به وعده‌های رنگارنگ و بزرگ

برای نمونه فقط کافی است به برحخی سرفصل های مربوط به برنامه های انتخاباتی ابراهیم رئیسی نگاه کنیم. مواردی مانند؛ ساخت ۴ میلیون مسکن در ۴ سال، ایجاد یک میلیون شغل در هر سال (۴ میلیون شغل در پایان ۴ سال)، رساندن تورم به نصف میزان فعلی و پس از آن، تک رقمی کردن تورم، رفع وابستگی کالاهای اساسی و سفره مردم به نرخ ارز، متناسب‌سازی حقوق مردم با تورم، تامین حداقل معاش مردم با ارائه کارت خرید برای سه دهک پایین، کاهش ۵۰ درصد از هزینه‌های درمان، رایگان شدن اینترنت برای دهک‌های پایین جامعه، حل مشکل مسکن جوانان در آستانه ازدواج و امثال اینها. هر کدام از این سرفصل ها نیاز به چندین هزار میلیارد تومان منابع مالی دارد. آیا این وعده ها را در دوره رقابت انتخاباتی رقبای آقای رئیسی در لیست برنامه های او نوشته بودند که امروز حامیان ایشان از لزوم کنترل توقعات سخن می گویند؟ مساله ساده است؛ اینها مطالباتی است که خود شما ایجاد کردید و حالا در میدان عمل، واقعیت به شکلی دیگر خود را به شما عضه خواهد کرد. 

ذبح حقیقت پای رقابت‌های سیاسی

اصولگرایانی که امروز متوجه شده اند تزریق توقعات بالا از دولت رئیسی به جامعه یک اشتباه است، کاش قدری هم به توقعاتی که در شرایط تحریم هه جانبه علیه دولت دوازدهم ایجاد شد، فکر کرد و در همین روزهای پایانی حداقل نقدهای منصفانه تری را از این دولت مطرح می‌کردند. مضافا اینکه ای کاش واقعا در عرصه عمل به برنامه های شعاری، چه در حوزه سیاست خارجی، چه سیاست داخلی و چه اقتصاد پایان می دادند و واقعت برخی مسایل را به مردم می‌گفتند.