مجلس به عنوان عصاره ملت مرکز شورومشورت، تضارب افکار و خرد جمعی است و دو وظیفه اصلی که عبارتند از قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون را دارد.
ذکر این نکته هم مهم است که چون نمایندگان وکلای ملت هستند تصمیمات و مصوبات آنها باید انعکاسی از پژواک جامعه و نظرات ملت نیز باشد، انتظار این است که نمایندگان مردم با شناخت کامل از مطالبات مردم، همچنین توان دولت، امکانات موجود قوانینی باثبات، معقول و اجرایی به تصویب برسانند.
در بخش نظارت نیز با رصد دقیق و مستمر دستگاه های اجرایی، با هرنوع فسادانگیزی از قبیل انحراف ازقانون ویا عدم اجرای آن جلوگیری کنند.
تصویب قانون و نظارت بر اجرای آن همیشه از دوگرایش «افراط و تفریط» مورد تهدید و تاثیر قرار گرفته و به تبع آن وظایف مجلس به انحراف کشیده شده است، در وجه تفریط، نمایندگان با ژست تعامل چشم بر بسیاری از واقعیات می بندند که انحراف و اشکال عیان را نمی بینند.
در وجه افراط بر هر حرکت و فعالیتی مهر ابطال، انحراف، خیانت، فساد و...می زنند و شرایط زمانی بسیار بدتر می شود که گرایشات پوپولیستی چاشنی افراط می شود؛ به طوری که برای یک دستمال قیصریه‌ای به آتش کشیده می شود و در این مسیر آبروی افراد بدون اثبات جرم و انحراف به حراج گذاشته می شود.
وقتی که آبروی فرد یا گروهی خدشه دار شد، مثل آبی است که برزمین ریخته و جمع کردن آن سخت است. بنابراین، مجلس باید با پرهیز از افراط و تفریط تصمیم گیری کند و در هر تصمیمی همه جوانب موضوع را ببیند.
* نماینده ادوار مجلس
نویسنده: سیدحسین نقوی‌حسینی
۱۱:۵۵ ,۲۲ آبان ۱۴۰۰
