سالیوان می‌گوید: ما در سال ۲۰۰۸ میلادی نیستیم. مشاوران امنیت ملی به این نتیجه رسیده‌اند در جایی که ایالات متحده قدرت کمتری برای وادارساختن بازیگران به حصول نتایج دلخواه واشنگتن دارد به‌منظور دستیابی به اهداف خود نیازمند استراتژی بهتری است.
دیوید ایگناتیوس؛ نویسنده و تحلیل گر روابط بین‌الملل در تازه‌ترین نوشتارش، از سیاست خارجی دولت جو بایدن در سالی که گذشت و نقاط قوت و ضعف آن نوشته است:
با ورود به سال جدید میلادی از «جیک سالیوان»، مشاور امنیت ملی دولت بایدن خواستم تا یک «ارزیابی خالص» از موضع دولت جو بایدن در عرصه سیاست خارجی ارائه دهد. جای تعجبی نداشت که ارزیابی او مثبت بود. او فکر می‌کند بایدن به اهداف اساسی‌ای که در زمان روی‌کار آمدن در سال ۲۰۲۱ تعیین کرده بود دست خواهد یافت.
بخش جالب پاسخ سالیوان این بود که او چگونه الگوی جدید سیاست را توصیف کرد، جهانی که در آن ساختار جهانی پس از ۱۹۴۵ میلادی به‌سرعت در حال تغییر است. آنچه در حال حاضر اهمیت دارد سیال‌بودن و سازگاری است؛ زیرا ایالات متحده به‌دنبال همکاری با «قدرت‌های میانی بی‌شکل» علاوه بر متحدان سنتی خود می‌باشد.
سالیوان گفت: «ساخت قدیمی بلوک‌ها در جنگ سرد منسجم نیست. کشور‌ها نمی‌خواهند مجبور به انتخاب شوند و ما نیز چنین چیزی را از آنان نمی‌خواهیم. ما به‌جای تلاش برای تقسیم جهان به‌دنبال دستورکاری مثبت هستیم: همکاری در مورد زیرساخت‌ها، آب‌وهوا، امنیت غذایی و قوانین دیجیتال.»
اصطلاح «ارزیابی خالص» خود یادگاری از جنگ سرد است، اما همچنان ابزاری مفید به‌نظر می‌رسد. اندرو مارشال، استراتژیست پنتاگون خالق این اصطلاح بود و آن را در مورد سنجش موازنه استراتژیک قوا بین شوروی و آمریکا به‌کار برد تا ارزیابی خالصی از نقاط قوت و ضعف دو طرف داشته باشد. مارشال از این فرمول برای محاسبه بازدارندگی استفاده کرد و تخمین زده بود که توازن پس از تبادل هسته‌ای چه میزان خواهد بود. به‌نوعی این علم ترسناک روز قیامت بود.
امروزه «ارزیابی خالص» بیشتر به شناسایی روند‌ها و چشم‌انداز‌های آینده می‌پردازد و ارزیابی‌ای از موقعیت‌های نسبی ایالات متحده و دشمنان آن کشور در دنیایی که واقعاً چندقطبی شده را ارائه می‌دهد. سالیوان در اواخر دسامبر به من گفت: «اکنون در سال ۲۰۲۲ قرار داریم و نه سال ۲۰۰۸ میلادی. مشاوران امنیت ملی به این نتیجه رسیده‌اند در جایی که ایالات متحده قدرت کمتری برای وادارساختن بازیگران به حصول نتایج دلخواه واشنگتن دارد به‌منظور دستیابی به اهداف خود نیازمند استراتژی بهتری می‌باشد.»
سالیوان استدلال می‌کند که بایدن به سه هدف خود در حوزه امنیت ملی که از ابتدا تعیین کرده بود دست یافته است: بازسازی اقتصاد ایالات متحده، جوان‌سازی طبقه متوسط و احیای ناتو و سایر اتحاد‌های جهانی. همچنین، او نیرو‌های آمریکایی را از افغانستان خارج ساخت تا بر تهدیدات کنونی تمرکز کند نه بر روی مسائل مرتبط با روز پس از حادثه یازدهم سپتامبر.
سالیوان معتقد است که اکنون به لطف هزینه‌های دوحزبی در آمریکا در عرصه زیرساخت‌ها، نیمه‌هادی‌ها، وسایل نقلیه الکتریکی و سایر فناوری‌های پیشرفته اقتصاد ایالات متحده «به‌طور قابل‌توجهی سالم‌تر و رقابتی‌تر» است.
او می‌گوید: «ما در حال ساختن اقتصاد قرن بیست‌ویکم هستیم.: شاید حق با او باشد. باوجوداین، واقعیت آن است که افزایش نرخ تورم فعلی تا حدی به‌دلیل ولخرجی بایدن در زمینه هزینه‌ها و مخارج سال ۲۰۲۱ ایجاد شد و ثبات قیمت‌ها را که برای یک نسل از آمریکایی‌ها به طول انجامیده بود از بین برد و طبقه متوسط آمریکا کماکان وضعیت باثباتی ندارد.
بایدن به‌طور چشمگیری در تقویت مشارکت آمریکا در خارج از کشور موفق بوده است. ناتو قوی‌تر از قبل شده و فنلاند و سوئد نیز به آن خواهند پیوست. ژاپن در حال تبدیل‌شدن به یک شریک دفاعی جدی برای آمریکا می‌باشد. همکاری کره جنوبی با ایالات متحده و ژاپن بهتر از سال‌های گذشته است. هند در حال حرکت به‌سمت یک مشارکت استراتژیک از طریق گروه کواد متشکل از ایالات متحده، ژاپن و استرالیا می‌باشد.
باوجوداین، خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان به‌عنوان هدف نهایی بایدن یک فاجعه استراتژیک بود. پس از آن یک رژیم زن‌ستیز تحت رهبری طالبان اداره امور افغانستان را در دست گرفت. باوجوداین، پیش‌بینی در مورد پیامد‌های شدید این موضوع عمدتاً اشتباه بود؛ زیرا از زمان قدرت‌گیری طالبان تنش جدیدی در عرصه تروریسم و یا خروج گسترده پناهجویان افغان رخ نداده است. در واقع، ایمن الظواهری، رهبر القاعده کشته شده است. همچنین، اکنون حمایت از اوکراین برای ایالات متحده آسان‌تر شده است.
سالیوان می‌افزاید: اگر ما هنوز در افغانستان می‌جنگیدیم تبدیل به هدفی دلپذیر برای روس‌ها می‌شدیم.
پراگماتیسم (عمل‌گرایی) سیاست خارجی بایدن اغلب نادیده گرفته می‌شود. دولت بایدن علاقه زیادی به رؤیای همیشگی ایده‌آلیست‌های آمریکایی برای بازسازی جهان به شیوه دلخواه آمریکا ندارد. آمریکای لاتین را در نظر بگیرید جایی که سیا به مدت سه دهه جنگ‌های مخفیانه‌ای به راه انداخت تا از نفوذ چپ‌ها جلوگیری کند. باوجوداین، امروزه تقریباً تمام کشورهای بزرگ آن منطقه تحت رهبری چپ‌ها هستند.
سالیوان می‌گوید: ما باید آمریکای لاتین را همان‌گونه که وجود دارد بپذیریم و روابط سازنده و مؤثر خود را با کشورهای آن منطقه حفظ کنیم.
در این میان پراگماتیسم بایدن گاهی باعث می‌شود تا قدرت‌های میانی اقتدارگرا شرط‌بندی خود را در میان ما و چین در حال رشد انجام داده و حفظ کنند. بایدن در مورد امارات متحده عربی و بسیاری از کشورهای آفریقایی مایل است ببیند آیا آن کشور‌ها روابطشان را با چین تعمیق خواهند بخشید یا خیر.
بایدن به‌دلیل ارائه حمایت نظامی برای کمک به دفع تهاجم روسیه بدون آغاز جنگ جهانی سوم امتیاز بالایی در مورد رویکردش در قبال جنگ اوکراین کسب می‌کند. بایدن هنوز پایانی شرافتمندانه برای اوکراین ندارد. باوجوداین، من اطمینان دارم که از طریق حمایت ثابت از کی‌یف، بایدن و اوکراینی‌ها تا پایان سال ۲۰۲۳ میلادی پایانی شرافتمندانه را پیدا خواهند کرد.
سالیوان می‌گوید: بایدن به‌دنبال جنگ نیست. باوجوداین، همان‌گونه که پوتین نیز در حال درک این موضوع است پرزیدنت بایدن در برابر زورگویان عقب‌نشینی نمی‌کند و به افرادی که مورد حمله قرار می‌گیرند کمک خواهد کرد.
ببر خمیده حاضر در چشم‌انداز جهانی چین است. در اینجا بایدن نه به‌سبب موفقیت شخصی‌اش که به‌دلیل اشتباهات دشمن خود یعنی هیئت حاکمه چین سود برده است. زمانی که بایدن به قدرت رسید به‌نظر می‌رسید سیاست‌گذاران آمریکایی متقاعد شده بودند که ظهور پکن اجتناب‌ناپذیر است. این حس عمدتاً به لطف شکست سیاست کووید صفر شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین و کندشدن سریع سرعت رشد اقتصادی چین از بین رفته است.
بایدن سال ۲۰۲۳ را در حالی آغاز می‌کند که در عرصه سیاست خارجی دوستان تازه‌ای پیدا کرده و دشمنان قدیمی‌اش را گیج ساخته است. او در این مسیر دچار اشتباهاتی شده است (به‌خصوص در نوع رابطه‌اش با سعودی‌ها) و بسیاری از مسائل کلیدی ناتمام مانده‌اند. باوجوداین، او سیاست خارجی غیرعاطفی‌ای را در پیش گرفته سیاست خارجی برای جهان آن‌گونه‌ای که هست و نه آن‌گونه که ما می‌خواهیم باشد.
5965
منبع: اعتماد
نویسنده: دیوید ایگناتیوس
۰۸:۲۹ ,۲۵ دی ۱۴۰۱
