در پی وقوع جنگ استقلال میان ارتش ایرلند و دولت بریتانیا در فاصله سال‌های 1919 تا 1921، کشور ایرلند بر نقشه جغرافیایی جهان ظاهر شد، کشوری که به رغم رهایی از اشغال پس از سال‌ها مبارزه، همچنان پاره‌ای از تن خود، ایرلند شمالی را در اشغال می‌دید و بنابراین، مبارزه با اشغالگری به بخشی اجتناب‌ناپذیر از هویت سیاسی ایرلند در عرصه‌های بین‌المللی تبدیل شد. این تجربه تاریخی سبب شده است ایرلندی‌ها همواره نسبت به مبارزه فلسطینی‌ها برای رهایی سرزمین‌شان، نگاهی حامی داشته باشند. این نگاه، منجر به اتخاذ مواضع غالبا ضد اسرائیلی ایرلند در سازمان‌های بین‌المللی و اتحادیه اروپا شده است. بر این اساس، سیاست خارجی ایرلند در ارتباط با خاورمیانه، همواره و به‌طور گسترده‌ای، متاثر از مسئله صلح خاورمیانه بوده است.
در این رابطه، روابط سرد دیپلماتیک ایرلند با اسرائیل و مواضع حقوق بشری و ضد اشغال‌طلبی دولت ایرلند علیه اسرائیل، همواره اسباب نگرانی اسرائیل در روابط خود با اتحادیه اروپا بوده است. در حقیقت، ایرلند همواره خود را متعهد به مبارزه با رفتارهای امپریالیستی، اشغالگرانه و منافی حقوق بین‌الملل اسرائیل در قبال فلسطین دانسته است، تا جایی که در سال 2006، آنگوس اوسنادایگ، سخنگوی امور خارجی و حقوق بشری شاخه سیاسی ارتش جمهوری‌خواه ایرلند، شین فین، از رژیم صهیونیستی به عنوان پست‌ترین و نفرت‌انگیزترین رژیم جهان یاد نموده است، موضعی که نشان‌دهنده موضع تند احزاب ملی‌گرای ایرلند در برابر اشغالگری اسرائیل است؛ همچنین، افکار عمومی و ملی‌گرایان کاتولیک ایرلند همواره رژیم صهیونیستی را عامل تمامی مشکلات جاری در خاورمیانه می‌دانند و در پی و قوع حملات اخیر علیه غزه، بخشی از مردم و سیاسیون ایرلند اقدام به اهتزاز پرچم فلسطین بر سردر منازل و حتی ادارات دولتی نمودند؛ اقدامی که با اعتراض سفیر اسرائیل در دوبلین مواجه شد. در این رابطه باید توجه کرد که بهره‌گیری از حس ملی‌گرایی ایرلندی و همذات‌پنداری ایرلندی‌ها با فلسطینی‌ها، امکان موضوعیت‌بخشی به حق‌طلبی فلسطینی‌ها را فراهم می‌سازد. در این راستا دولت ایرلند که به اتخاذ مواضع بی‌طرفانه و حفاظت از صلح جهانی شهره است و روابط دیپلماتیک مناسبی نیز با ایالات متحده آمریکا دارد، از قابلیت هدایت تلاش‌ها در راستای اعمال فشار سه‌جانبه از سوی اتحادیه اروپا، سازمان ملل و ایالات متحده آمریکا به اسرائیل برخوردار است.
در این راستا، جمهوری اسلامی ایران نیز، به واسطه برخورداری از روابط دیپلماتیک مناسب با دوبلین، امکان دیگری برای موضوعیت‌بخشی به مسئله فلسطین، از طریق تقویت ارتباطات میان مجامع فرهنگی و دانشگاهی ایران و ایرلند را دارد.
4908
نویسنده: محسن فرخانی
۱۲:۰۲ ,۰۵ خرداد ۱۴۰۰
-
علي نوري‌ثاني، دانش‌آموخته جامعه‌شناسی اقتصاد و توسعهبحران آب و ضرورت تغییر ساختار مدیریت آب کشور
-
محمدجواد آذریجهرمیلحظه درنگ، بدون پرده‌پوشی
-
علی نظیفپورترامپ و احمدی‌نژاد، مقایسه واکنش دو سیستم
-
محمدجواد آذریجهرمینهادهای بزرگ، انسان‌های بزرگ
-
هری انتنحمله خطرناک حزب جمهوری‌خواه به دموکراسی
-
جرمی شپیروبایدن و اروپا: فاصله حرف تا عمل
-
عیسی عادلی
افول پوپولیسم
-
مصطفی بروجردیتحلیل مناظرهٔ انتخابات ۱۴۰۰
-
احسان محمدیکدام نامزد انتخابات «سبز» است؟
-
کریس سیلیزافاجعهای به نام ترامپ
-
جمال صوفیهسرمایه انسانی، مهارت‌های نرم و تحول دیجیتال
-
آریل انجلروی برگرداندن یهودیان آمریکا از اسرائیل